Het predicaat ‘Werelderfgoed’ is een soort Michelinster voor cultureel erfgoed en natuurgebieden. En net als de culinaire tegenhanger wordt de onderscheiding niet zo maar uitgereikt door UNESCO. Slechts tien monumenten in Nederland vallen deze eer te beurt, waarvan vier in Noord-Holland: de Waddenzee, Droogmakerij de Beemster, de Stelling van Amsterdam en de Amsterdamse Grachtengordel. Deze Noord-Hollandse Werelderfgoedgebieden laten als geen ander zien wat de ‘bouwstenen’ van Nederland zijn geweest.
In 1992 sloot Nederland zich aan bij de Werelderfgoedconventie van 1972. Hiermee kreeg ons land de mogelijkheid om erfgoed van uitzonderlijke en universele waarde voor te dragen voor de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Bij de voordrachten richtte men zich op drie thema’s waarmee het verhaal van Nederland aan de wereldgemeenschap verteld kan worden. Het thema Nederland als waterland geeft het voortdurende gevecht tegen het water weer, maar ook de mogelijkheden die het bood voor landaanwinning, scheepvaart en zelfs militaire doeleinden. Het tweede thema is Nederland als burgersamenleving. Dit toont zich vooral in de zeventiende eeuw waarin de stedelijke burgerij het voortouw nam in handelsgeest en internationale expansiedrift. Het laatste thema is Nederland als ontworpen land. Hier valt de inrichting van polders en droogmakerijen onder, maar ook de modernistische architectuur van Gerrit Rietveld.
Klik hier voor de campagnesite Trots op mijn Werelderfgoed. Bij de campagne hoort ook het e-magazine ANNO 1996. De luchtfoto van de Beemster hierboven is van Mieke Woestenburg.
voorjaar 2014